Tomasz Kąkol

Jan Woleński i Jan Hartman piszą w swoim podręczniku etyki: „Z kolei przestał być tematem etyki seksualnej homoseksualizm (…). Dziś ostrze potępień skierowało się w inną stronę (…). Tzw. homofobia, zwłaszcza przejawiana w życiu publicznym, uważana jest dziś za moralnie odrażającą, zajmując tu miejsce zaraz za rasizmem” (J. Woleński, J. Hartman, Wiedza o etyce , Warszawa – Bielsko-Biała: Wydawnictwo Szkolne PWN, s. 258). Powyższe tezy mają charakter opisowy i są prawdziwe. Niniejszy artykuł motywuje (złudna?) nadzieja, że pierwsza z nich stanie się fałszywa. Przy czym – jak sygnalizuje to tytuł – chcę ująć sprawę szerzej, nie ograniczając się tylko do homoseksualizmu: z równą powagą, by tak rzec, traktuję transwestytyzm, transseksualizm, fetyszyzmy rozmaitych odmian, „upodobania” mieszane itp., a więc całą „paletę” (czy – by odwołać się do znanego symbolu – „tęczę”) statystycznych mniejszości seksualnych, włączając w to jeszcze nie „domalowane” do niej „kolory”. * Pomijając...

Robert Biedroń wydał w 2007 roku książkę pt. „Tęczowy elementarz” (Adpublik: Warszawa). Adresowana ona jest, używając znanego slangu kościelnego, do wszystkich ludzi dobrej woli, w tym także heterowiększości. Ba, autorowi swojego czasu marzyło się, żeby praca ta została wpisana na szkolną listę lektur uzupełniających (!). Niestety, zostawia ona pewien niedosyt (niekoniecznie seksualny): autor pisze, że „każdy z nas indywidualnie określa swoją orientację seksualną” (s. 17, 30) i że „nikt nie ma prawa określać naszej orientacji seksualnej – ani rodzice, ani psycholog, ani ksiądz” (s. 30). Na przykład, „możemy tworzyć związki z kobietami, gdy nagle odkrywamy, że interesują nas również mężczyźni – i odwrotnie” (s. 17). Na s. 29 czytamy jednak, że „nie możesz stać się gejem lub lesbijką” i że „choć mechanizm kształtowania się orientacji seksualnej nie został jeszcze szczegółowo rozpoznany”, to „najnowsze badania naukowe wykazują, że orientacja seksualna ma związek z wpływem hormonów n...